Dä eetste Püngel Leedcher...

 

...die mer vun dä Sakkos hüüre kann, sin de schönste kölsche Leedcher bes

öm 1950 eröm. Do sin vill vun denne dobei, die mer hück noch jot kennt,

vum Ostermann’s Will, vum Karl Berbuer ov vun denne zwei jroße Leedcher-

schriever-Kulleje, däm Jerhard Jussenhoven un däm Jupp Schlösser. Doch

wöre de Sakkos jo kein ööntliche Krätzjersänger, wann se nit och eije

Leedcher drop hätte: De Rümcher vun dä Leedcher verzälle op kölsche Aat

jet üvver all dat, wat hückzedags su all passeet - en Kölle un däm Ress

vun der Welt. (E paar vun der Leedcher kann mer och op dä Plaate vun

SakkoKolonia aanhüüre.)

 

Doch dunn se nit nor singe. Se künne och spille, un zwor nit nor op Quetsch,

Jitta ov Lavumm: Nohdäm de eetste Plaat erus wor, han se flöck e Bühneprojramm

op de Bein jestallt. Dat woodt em Sommer 2001 et eetste Mol em Kleinkuns-Thiater jespellt un de Lück em Publikum han vill Spaß dobei jehatt. Dat Spellche deiht sich widderholle, wann se dat Projramm donoh en verschiedene andere Thiater jespellt han, nit nor en Kölle. Un bei däm Erömjehöppe op dä Kleinkunsbühne woodt dann mih un mih klor, dat de Sakkos nit nor musikalisch jet ze beede han. Enä, se sin och richtije Naturbekloppte, die beim Singe un Spille mänchmol esu richtig der Doll maache. Spädestens wann dä Döres sing schräje „Schofför“-Nummer, ov dä „Pötze Fuss“ am avtrecke es, lieje de Lück miehstens op der Ääd vör Laache.

 

Natörlich kome en all der Johre luuter neu Leedcher dobei un irjendswie wor et esu, dat jrad die janz, janz ahle Parodije, Krätzjer und Coupletcher för de Sakkos ärg interessant wore. Die Leedcher, die mer söns en Kölle eijentlich jar nit mih ze hüüre kritt. Vill vun denne sin esujar us däm 19. Johrhundert. Die sin esu schön. Doröm spille sei se och noch ens jet för de Kölsche, domet se nit janz verjesse wääde.

 

 

Spezialprojrämmcher

 

"Chressdagsleedcher un Adsventskranzkrätzjer"

 

Et es jo esu, dat „Kölsche Weihnacht“ nix Neues mih es. Zick e paar

Jöhrcher jitt et dat jo ald. Dobei kunnt mer ävver en de letze Johre

beobachte, wie mih un mih vum Fastelovend do irjendswie

erenjeflutsch es. Letz han se för mänche Veranstaltunge

sujar vun „Chresstelovend“ jeschwaad.

För de Sakkos wor dat natörlich en neu musikalische

Aufjab, dann se wollte versööke, dat janz anders ze maache.

 

En däm orspröngliche Chressdagsprojramm jov et nevve dä bekannte

kölsche Chressdagsleedcher (die ävver vun dä Sakkos natörlich och e bessje

anders ‘interpreteet’ wohte) och à-capella-Sätz us der Renaissance un däm Barock.

Su han se do och dat äldeste dütsche Leedche vum Chressbaum jesunge - natörlich

met enem kölsche Text... Dat Leed es ald för 400 Johr jeschrivve woode vum Melchior Frank, dat soll mer sich ens vörstelle... Un dann han se en däm Projramm och noch ob'm Cello un op der akustische Jitta jespillt, dat jov dann och noch janz neu Klangfärve.

 

Doch och dat Chressdagsprojramm bliev luuter en Bewäjung un su kome neu Leedcher dobei un e paar andere mohte jonn. Ävver dat Stückelche üvver dat hadde Levve vun däm Noßknacker es jeblevve: Ene ärme Noßknacker met Parodontose... Un met däm weed et Johr för Johr schlemmer. Se wisse et jetz och nit esu jenau, ov dä dat noch lang deiht...?

 

Nu ja... Op jede Fall kritt mer ävver aan su enem Adsventsovend met de Sakkos nevve dä ähnze Fessdachsleedcher ävver och jet ze Laache.

 

"Evergreens us Kölle neu verpack"

 

Fröher, vör dä Zick, als hä aanfingk de Quetsch ze spille un donoh

SakkoKolonia jebore woodt, es dä Döres als „Tastetheo“ esu mänchem

üvver der Wäg jelaufe. Domols hatt hä de Hammondorgel jespillt ov dat

Piano. Vun doher log de Idee jo eijentlich noh, op die de Sakkos em

Sommer 2004 jekumme sin, endlich ens sing janze musikalische

Müggelichkeite als Tastespiller för e neu Projramm enzesetze.

Ze Huus, en stelle Stündcher am Flüjel wore en der Zweschezick esu

noh un noh ene janze Püngel vun kleine löstig-musikalische

Interpretatione vun jroße Kölsche Leedcher zostand jekumme.

Dat Fatzung wor esu, dat dobei luuter andere musikalischen Stile vörkome.

Un dobei wore dat jetzt jrad de echte Klassiker un Evergreens, die se söns miehstens nit jespillt hatte. Irjendswie kunnt mer die jo all die Johre üvverall immer wieder hüüre, dat wor för se nit spannend jenog jewäse.

 

Doch jetz hatte se vill Spaß dobei, denne vill jehoote ahle Evergreens e neu musikalisch 'Kleidche' aanzedunn un schleeßlich kom e janz Projramm dobei erus, su en Aat Sakko-Spezial-Projramm met däm Döres am Flüjel: Bei denne Usflög langs dä Musikstile deiht

der Ostermann's Will däm ChaChaCha bejähne, der Berbuer däm Rock'n Roll un der Jussenhoven stüss op Karibic-Klänge. Dat es nit nor einfach schön, dat mäht nit nor einfach Spaß, enä! Hüürt ens jenau hin: et zeig sich dobei vör allem, wat dat för dolle Leedcher sin! Dat mer dat üvverhaup met denne maache kann un dobei dann su jet Dolles eruskütt. Un för de Lück, die zohüüre es dat dann wie en musikalisch Quiz...

Wä als eetstes dat Leedche rode kann...

 

Dat neu Projramm woodt jetz ald e paar Mol en Kölle jespillt un et hätt der Lück jot jefalle. Su es dann em November 2006 en CD erusjekumme, die live beim Optredde opjenomme wode es.

 

"Leeder un Changsongs vum Henner Berzau"

 

Däm Dr. Henner Berzau - se nenne in och dä Puutedokter vun

Riehl - sin mer et eetste mol em Dezember 2004 bei dä Kölsche

Weihnacht em Berjische Löw en Jläbbisch üvver der Wäg jelaufe.

Dodrus woodt en hätzliche Fründschaff un dä Henner hät uns

luuter aanjehalde doch och e paar vun singe Leedcher en uns

Repertoire opzenemme. Mer sin zickdäm de janze Zick em

Kontak jeblivve un dä Henner hät sich immer ärg interesseet

för all die Saache, die mer am maache wore. Un wann mer nit

de Zick hatte ens vörbei ze fahre, dann han mer im off dat

Neueste am Telefon vörjesunge un dobei woodten et immer mih Leedcher vun im, die mer jespillt han. Bei all däm kom uns de Idee, ens en CD met singe Leedcher opzenemme: "Kölsche Changsongs", dat heisch kölsche Leedcher zo'm Nohdenke un Schmunzele...

 

Mer sin ärg trorig, dat dä Henner hück nit mih bei uns es. Als mer de neu CD am 16. Dezember 2007 denne Lück vun der Zeidung em Wohnhuus aan St. Jeorg vörjestallt han, do wor hä noch met dobei. Hück sin mer fruh, dat mer dä Termin noch irjendswie en uns Terminkalender erenjefrösselt han und dat bei all däm Jedöns vör Chressdag. Dä Henner hät sich op dä Nohmeddag zick Woche esu jefreut. Ävver vill wigger kunnt hä dann doch nit mih. Eijentlich kunnt mer et ald lang sinn, dat hä dobei wor, langksam Atschüss ze sage.

Henner fählt uns. Singe Humor, sing Freud am Levve un sing Opjeschlosseheit jäje all neue Saache. Hä wor ene Fründ.

 

Un su es dat Projramm jenau wie och de CD en Hommage aan dä "Altmeister" vun der höösche un klog-humorvolle kölsche Rümcher, dä esu vill Johr selvs zesamme me'm Uschi Werner-Fluss als "Schneiwießche un Ruserut" op dä Bühne stundt un Kölsch "Musikjeschechte" jeschrivve hät.